ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ေတာ့လဲ စာဖတ္ပရိသတ္ရယ္ နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံေပးပါေနာ္ ... ကိုယ္ပို္င္ခံစားခ်က္ေပၚမွ ေရးတတ္တဲ့သူမို႔ပါ... ကိုယ့္ကဗ်ာမရွိလို႔ သူမ်ားကဗ်ာေတြယူတင္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ေတာ့မွာစိုးတယ္... ကဗ်ာေတြကလည္း ၀မ္းနည္းမွ ထြက္တယ္... ကဲ ... အားလုံးပဲ ဒီက ကဗ်ာဆရာေလးကို ကဗ်ာေတြထြက္ဖို႔ ၀မ္းနည္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးၾကပါေတာ့ ...
ငါဟာ
မင္းအတြက္ဆို
အရာရာေနာက္က်
မင္းနဲ႔ခပ္ခြာခြာေန
ျမင္ရုံနဲ႔ ေက်နပ္ေလသူ....
ဒါေပမယ့္..
အခ်ိန္တိုင္း သတိရ
တမ္းတတိုင္း လြမ္းေမာ
တိုက္ဆိုင္တိုင္း ငိုရႈိက္
ေတြးလိုက္တုိင္း မင္းပဲမို႔
ငါ့ေလာက္ခ်စ္တာ ဒီကမၻာမွာ
မင္းရည္းစားေတာင္ မီရဲ႕လား....
အသည္းဦးမွာ သူသာလွ်င္ သခင္...
သူသာလွ်င္ ဘုရင္ ျဖစ္ေနေတာ့...
ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ...
အေရွာင္ေပးရေအာင္လဲ...
တို႔...မေ၀းေသးဘူး ထင္တာပဲေလ...
က်န္ခဲ့ၿပီဆိုတာ
ခြဲခြာသြားတဲ့ သူ႔ဘက္ကေျပာတဲ့စကားပါ...
မေမ့ရက္ဘူးရယ္ ဆိုေပမယ့္...
အေတြ႔ထူးေလးေတြနဲ႔ တြယ္ၿငိလိုက္ရင္...
ေႏွာင္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ...
ဘယ္လာ...ရွိဦးမွာ....
အေၾကာင္းကံ မေပးလို႔
ေပါင္းရန္ ေ၀းခဲ့ရေပမယ့္...
မေတြ႔ရရင္ ေနပါေစ...
.......
.....
...
မေမ့ပါရေစနဲ႔ ခ်စ္ရသူရယ္...
ေမာင္ ...
မင္း မလာရင္ ေမာင္ မေနတတ္ဘူးတဲ့..
ေမာင္ ...
မင္း မရွိရင္ ေမာင္ လြမ္းတယ္တဲ့..
ေမာင္ ...
မင္း ခ်က္တာပဲ ေမာင္ ၾကိဳက္တယ္တဲ့..
ကၽြန္မ မေတာင္းတဲ့
ကတိေတြ ေမာင္ ေပးခဲ့တရ္...
မင္ကလြဲၿပီး
ေမာင္ မခ်စ္ဘူးတဲ့
ကၽြန္မ အနာဂတ္
ေမာင့္လက္ထဲထည့္လိ္ု႔
ေမာင့္ေစညႊန္းရာ
ေလွ်ာက္တတ္ခဲ့ၿပီ......
ေမာင္
အခ်ိန္ဆိုတာ
ေမာင့္ကို ျပဳစားတဲ့
အရာတစ္ခုလား ....(ဟင္)...
ေမာင္
မင္း မလာရင္လဲ ေမာင္ေနတတ္ေအာင္ ေနပါ့မယ္တဲ့
ေမာင္ ...
မင္း မရွိရင္လဲ ေမာင္မလြမ္းေအာင္ ေနေတာ့မယ္တဲ့...
ေမာင္ ...
မင္း မခ်က္လဲ ေမာင္စားတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္တဲ့...
မေတာင္းတဲ့ ကတိေတြ
ေပးၿပီးမွ
မေတာင္းတဲ့ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို
ေပးခဲ့ၿပီလားေမာင္......
ေမာင့္ေစညႊန္းရာ
ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးမွ
လမ္းေပ်ာက္တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငိုရႈိက္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို
ေမာင္ေရ ....
လမ္းျပလွည့္ပါကြယ္ ....
က်ယ္ေျပာတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ
မထူးေပမယ့္ ဆန္းတဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ ဖြဲ႕ခ်ည္ခဲ့တယ္...
သူငယ္ခ်င္းေရ...
မိဘနဲ႔သားသမီး
ေမာင္နဲ႔ႏွမလို ေမတၱာမ်ဳိး
မင္းဆီက ရခဲ့တယ္...
ဘယ္သူေတြ ေပးေပး မေပးေပး
မင္းဆီက ယုံၾကည္မႈေတြ
ငါ ရခဲ့တယ္...
တစ္ေယာက္နာက်င္တိုင္း
တစ္ေယာက္ေၾကကြဲတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး...
ငါ ရခဲ့တယ္...
သူငယ္ခ်င္းေရ
ငါ့ဘက္ကစလို႔ မင္းကို ခြဲသြားမွာမ်ဳိး...
မင္းၾကံဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ့္၀ိဥာဥ္ကိုထားၿပီး
ခရီးသြားတဲ့လူမ်ဳိး
မင္း....ျမင္ဖူးလို႔လား......
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔
မိုးလင္းမွ မိုးခ်ဳပ္...
အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ သူေတြြ
ဘယ္ဘ၀ ၀ဋ္ေၾကြး...
မင္းတို႔ကို ေပးသလဲကြာ....
ငါ့မွာေတာ့...
ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းလုိက္ပုံမ်ား
မိုးလင္းမွ မိုးခ်ဳပ္
အၿမဲ ငုတ္တုတ္ ....
ေမာင္ေရ...
မုန္းတီးတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႔
မက်ီစားပါနဲ႔
အသည္းမွာ ေမာင့္အတြက္
ရက္စက္မႈေတြ မရွိဘူး ...
စိတ္မ၀င္စားတဲ့ အမူအယာေတြနဲ႔
မေလွာင္ေျပာင္ပါနဲ႔
ႏွလုံးသားက ေနာက္ဆုတ္ဖို႔
အင္အားမရွိဘူး....
ဘယ္ေတာ့မွ
ခြဲမသြားပါနဲ႔လို႔
ေတာင္ပန္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို
ေအးစက္စက္ အၿပံဳးေတြနဲ႔
သေရာ္ေနတာလား ...
ကၽြန္မႏွလုံးသားမွာ ရွင္သန္ေနတဲ့
ေမာင့္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ
ေမ့ပစ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့
ေမာင့္ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ
ၾကယ္စင္လို လင္းလက္တဲ့
အၿပံဳးေလးေတြကို
ကၽြန္မ
ဘယ္လိုအင္အားနဲ႔ ေဖ်ာက္ပစ္ရမွာလဲ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဒါဟာ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခု
ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေလ
ကၽြန္မ
အခ်စ္ေတြကို စေတးၿပီး
အလြမ္းေတြနဲ႔
သက္ဆုံးတုိင္ ......
ေပးဆပ္ခ်င္တရ္ ....
ရင္မွာတမ္းတ ႏြမ္းလ်စြာနဲ႔
တိုးတိတ္ေမွ်ာ္လင့္ ၾကိဳလင့္ေနလဲ ...
ရက္ရက္စက္စက္ ဥေပကၡာျပဳ
ထားရက္ႏိုင္သူ သခင့္ရင္တြင္း
စိတ္အစဥ္ကို ပိုင္စိုးခြင့္သာရခဲ့ရင္္ .....
ဟင့္အင္း တခါမွ မျငင္းခဲ့ဘူးေနာ္ ..........
ႏုိးနုိးႏုိး တခါမွလည္း မုန္းတယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါဘူး .........
ဒါေပမယ့္ မဆံုနုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြကိုသိသိၾကီးနဲ႔ ဘာလို႔ မ်ား နီးစပ္ခ်င္ရတာလဲ ၊၊
ဆံုခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္က လမ္းခြဲလို႔ ၀မ္းနည္းရမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ စာရင္
မေၾကကြဲတာမေကာင္းဘူးလား
ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္းခရီးမွာ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ျဖစ္မွာထက္
ခပ္ေ၀းေ၀းက သစ္ပင္အိုေလးက ေအးရိပ္ကိုေပးတယ္လို႔မ်ား မေျဖသိမ့္နုိ္င္ဘူးလား ၊၊
ဘာလုပ္မွာလဲ
တစ္ညတာ လက္တြဲျပီး တစ္ဘ၀တာခြဲေနရမယ့္အေရး
ခပ္ေ၀းေ၀းက လြမ္းရတာခံသာပါအံုးမယ္ ၊၊
မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး ကုိယ္မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး
သိသိၾကီးနဲ႔ ရုန္းဖယ္ခဲ့တာ မခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး မုန္းလို႔ မဟုတ္ဘူး
မခ်စ္သင့္လို႔ ၊ မလြမ္းသင့္လို႔ ၊ သိကာရိွရွိ လမ္းခြဲခ်င္လို႔ရယ္ပါ ၊၊
တခါတေလ နာက်င္ေနမလား
တခါတေလ ေၾကကြဲေနမလား
ေတြးဖူးပါတယ္ ေတြးဖူးပါတယ္
ေနာင္ အခါခါ နာက်င္မွာထက္
ဒီတခါနာက်င္တာက သက္သာမွာပါေလရယ္လို႔
ေျဖသိမ့္ေတြးရင္း မၾကင္နာခက္ခက္ရယ္နဲ႔ ရင္နာလ်က္နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့တယ္
တကယ္ေတြးခဲ့တာ မင္းအတြက္ရယ္ပဲ ၊၊
ေရႊလက္တြဲျပီး ႏႊဲခြင့္မရဘူး၇ယ္လို႔ မေက်ကြဲပါနဲ႔ေလ
ကုိယ္တြဲဖုိ႔ လက္ မင္းအတြက္ မျမတ္ဘူးထင္လို႔
ရင္နာလ်က္က ကမ္းလက္မဆင့္ခဲ့တာပါ
ဒါကိုသာ ျမင္တက္ရင္ ၊ အခါခါသာ ေက်းဇူးတင္ေနရမွာပါ ၊၊
ဒီဘ၀ဆံုခြင့္မရလည္း ေနာင္ဘ၀ေတြသာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းအတြက္ ကမ္းလင့္ၾကိဳဆဲ ၊၊
ေကာင္မေလးေရ
နင္ဟာ ငါကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ ေကာင္းကင္တစ္ခုျဖစ္တယ္
ေကာင္မေလးေရ
နင္ဟာ ငါကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ နားခိုရာလည္း ျဖစ္တယ္
ေကာင္မေလးေရ
နင္ဟာ ငါကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ အိပ္မက္ရွည္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္တယ္
ေကာင္မေလးေရ
နင္ဟာ ငါကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕ နတ္ဘုရားတစ္ပါးလည္း ျဖစ္တယ္
ေကာင္မေလးေရ ...
ေကာင္မေလးေရ...
ေကာင္မေလးေရ...
အမွန္ေတာ့ နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ ေလွာင္အိမ္တစ္ခုပါ ..
ညီမေလးက ကိုယ့္ဘ၀ေနျပင္းျပင္းရဲ႕
ေဆာင္းေလညင္းေလးဆိုတာ
ဘ၀ရဲ႕ေစညႊန္ရာကို
ရုန္းကန္လႈပ္ရွွားရင္း
အနားကပ္ မွီခို
ခ်စ္စကားေတြ
ညႊန္းဖြဲ႕မဆိုႏိုင္ရင္လည္း
ခြင့္လႊတ္ပါ
လွမ္းၾကည့္လိုက္ရုံနဲ႔
ရင္ထဲက ...
မၿငိမ္းေသာ မီးေတာက္ကေလး
ညီမေလးအတြက္
ေႏြးေထြးေနမယ္ဆိုတာ
ယုံပါ ...
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ရတဲ့အခါ
မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ရတဲ့အခါ
တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတဲ့ငါ့ကို
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ အတူ
မိုးေရ
အေဖာ္ျပဳေပးပါကြာ ...
ဇြန္လ (၁)ရက္ေန႔က စလို႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီေနရာမွာ စေရးေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ကိုသိတဲ့သူ မရွိသေလာက္မို႔လို႔ေလ... ရင္ဖြင့္စရာ ေနရာတစ္ခု ပါပဲ...
Without you, my life is hopeless
When I feel that you left me behind,
it all become darkness.
I can get all the best prizes,
when you give me your kindness.
YOU'RE ONLY But MEANS EVERYTHING.....
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္
အခ်စ္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ရေအာင္
အို...မိတ္ေဆြ
ေမတၱာနဲ႔ ၾကည့္တဲ့မ်က္စိမွာ
မၾကည့္လင္ျခင္း မရွိႏိုင္ပါ
ကိုယ့္လက္ကိုကမ္း
လမ္းအတူဆက္ၾကစို႔
စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ဦးဟာ
အေကာင္းဆုံးမိတ္ေဆြႏွစ္ဦးပမာ
တို႔ေတြ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိသလို
အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈအတြက္
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္္
အခ်စ္တစ္ခြက္ေသာက္ရေအာင္
ေဆာင္းဦးအိပ္မက္ထဲ
ေ၀့၀ဲေနတဲ့ ၀ိဥာဥ္
သခင့္အနား ေရာက္ပါေစ
တိတ္ဆိတ္တဲ့ စကၠန္႔တိုင္း
သခင့္နာမည္ တိုးဖြဖြ
ႏႈတ္ဖ်ားက ေၾကြက်
ပန္းေတြသာ ျဖစ္ၾကရင္
ျမဴခိုးနဲ႔အၿပိဳင္ ျပန္႔ၾကဲၾက
အမွတ္ရမႈတိုင္းမွာ
ၿပိဳးပ်က္ၾကည့္ႏူးရၿပီး
ဆြတ္ပ်ံ႕စြာနာက်င္
ရယ္ေတာ့ ရယ္ခ်င္မိတယ္
မ်က္ရည္တို႔နဲ႔ အိပ္ရာ၀င္တိုင္း
တမ္းတမႈတစနဲ႔ ႏိုးထတိုင္း
ႏွင္းေတာထဲ ဖုံးသြားမယ့္ေျခရာအေနနဲ႔
သခင္မသိတဲ့ ရင္ခြင္တစ္စုံ
ထာ၀စဥ္ ခုန္ေနတယ္ ....
မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသာ့ခတ္ေနမယ့္ အခ်စ္ငွက္တစ္ေကာင္ရယ္ပါ...
