ဟင့္အင္း တခါမွ မျငင္းခဲ့ဘူးေနာ္ ..........
ႏုိးနုိးႏုိး တခါမွလည္း မုန္းတယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါဘူး .........
ဒါေပမယ့္ မဆံုနုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြကိုသိသိၾကီးနဲ႔ ဘာလို႔ မ်ား နီးစပ္ခ်င္ရတာလဲ ၊၊
ဆံုခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္က လမ္းခြဲလို႔ ၀မ္းနည္းရမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ စာရင္
မေၾကကြဲတာမေကာင္းဘူးလား
ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္းခရီးမွာ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ျဖစ္မွာထက္
ခပ္ေ၀းေ၀းက သစ္ပင္အိုေလးက ေအးရိပ္ကိုေပးတယ္လို႔မ်ား မေျဖသိမ့္နုိ္င္ဘူးလား ၊၊
ဘာလုပ္မွာလဲ
တစ္ညတာ လက္တြဲျပီး တစ္ဘ၀တာခြဲေနရမယ့္အေရး
ခပ္ေ၀းေ၀းက လြမ္းရတာခံသာပါအံုးမယ္ ၊၊
မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး ကုိယ္မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး
သိသိၾကီးနဲ႔ ရုန္းဖယ္ခဲ့တာ မခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး မုန္းလို႔ မဟုတ္ဘူး
မခ်စ္သင့္လို႔ ၊ မလြမ္းသင့္လို႔ ၊ သိကာရိွရွိ လမ္းခြဲခ်င္လို႔ရယ္ပါ ၊၊
တခါတေလ နာက်င္ေနမလား
တခါတေလ ေၾကကြဲေနမလား
ေတြးဖူးပါတယ္ ေတြးဖူးပါတယ္
ေနာင္ အခါခါ နာက်င္မွာထက္
ဒီတခါနာက်င္တာက သက္သာမွာပါေလရယ္လို႔
ေျဖသိမ့္ေတြးရင္း မၾကင္နာခက္ခက္ရယ္နဲ႔ ရင္နာလ်က္နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့တယ္
တကယ္ေတြးခဲ့တာ မင္းအတြက္ရယ္ပဲ ၊၊
ေရႊလက္တြဲျပီး ႏႊဲခြင့္မရဘူး၇ယ္လို႔ မေက်ကြဲပါနဲ႔ေလ
ကုိယ္တြဲဖုိ႔ လက္ မင္းအတြက္ မျမတ္ဘူးထင္လို႔
ရင္နာလ်က္က ကမ္းလက္မဆင့္ခဲ့တာပါ
ဒါကိုသာ ျမင္တက္ရင္ ၊ အခါခါသာ ေက်းဇူးတင္ေနရမွာပါ ၊၊
ဒီဘ၀ဆံုခြင့္မရလည္း ေနာင္ဘ၀ေတြသာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းအတြက္ ကမ္းလင့္ၾကိဳဆဲ ၊၊
မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသာ့ခတ္ေနမယ့္ အခ်စ္ငွက္တစ္ေကာင္ရယ္ပါ...
အတိတ္တေစၧ
14 years ago
8 comments:
ဒီကဗ်ာကို သုံးခြင့္ေပးတဲ့ ကိုမင္းအိမ္ျဖဴကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကိုသာ ေစာေစာႀကိဳဖတ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ .... ဆိုတဲ့ အေတြးျဖစ္မိပါတယ္။ ပုံကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ေလး ရွာၿပီး ထည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေျပာတာေပါ့။ အေတြးနဲ႔တင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေရာ သူမ်ားကိုပါ သတ္တယ္ဆုိတာ။ ခ်စ္ရင္ ရဲရင့္ရမယ္။ ယံုၾကည္ရမယ္။ အခ်စ္မစစ္လို႔ သတိၱမရွိဘဲ ေနာက္ဆုတ္တာကို မင္းအတြက္ေတြးတယ္ဆုိတာေရာ ဟုတ္လို႔လား။ ကိုယ့္အတြက္ နာက်င္ရသလို သူမ်ားကိုလည္း အဆင္မသင့္ရင္ ဘ၀ပါ ပ်က္သြားေစေလာက္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ေသြးေၾကာင္ရင္ ေဘးေရွာင္ေနခဲ့။ တုိ႔ကေတာ့ သတိၱရွိတဲ့ ဘ၀ကို ကိုယ္နဲ႔အတူ ရဲရင့္ရင္ဆုိင္မယ့္ ခ်စ္သူေကာင္းေတြ႔ရင္ ဘယ္မ်က္ႏွာကိုမွ ေထာက္မွာ၊ ဘယ္အေျခအေနကိုမွ တြက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တခါတည္းကို ခုိးေျပးမွာ၊ ခုိးေျပးဦးမွာ။ ေရႊပိုး လိုက္မယ္မွလား။ ဟားဟား။ ေနာက္တာေနာ္။
ကုိရမ္းဂန္းေရ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ ကိုယ္နဲ႔သူပဲ ရွိေစခ်င္တယ္။ မိသားစုဆိုတာေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတာေတြ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာေတြ မရွိခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္။
ကိုရမ္းဂန္းဘ၀မွာ အဲလိုမ်ဳိး မခံစားခဲ့ရဘူးလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ အရမ္းကံေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းသာ လုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွလုံးခုန္ေနရဲ႕နဲ႔ ေသေနရတဲ့ဘ၀ကေန တကယ္လြတ္ခ်င္တာပါ။
အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ေတြ၊ အသိုင္း၀ုိင္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ တစ္သက္လံုး ေပါင္းသင္း ေနႏုိင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုလည္း ဘယ္သူမွ ခ်စ္ရသူေလာက္ ဂရုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ႏွလံုးခုန္ေနရက္နဲ႔ေသရတဲ့ဘ၀ကေန လြတ္ေအာင္ ဘယ္ကေလာင္မွ ငဲ့ေနစရာ မလိုဘူး။ သတိၱေလး နည္းနည္း၊ ရဲေဆးလည္း နည္းနည္း တင္လိုက္ရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဖာသာ ေတြေ၀တာနဲ႔တင္ သူမ်ားေတြေၾကာင့္ ဆုိၿပီး သြားပံုမခ်ေနနဲ႔။ ဘ၀မွာ ကုိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုကို ျပန္ေတြးတိုင္း ငါမွားသြားပါလားလို႔ ေနာင္တ တသသ ရေနမယ့္အျဖစ္မ်ိဳးေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ေပါင္။ မခ်စ္ႏုိင္ရင္ ေသြးေၾကာင္ရင္ ၀န္ခံေပါ့။ ကဗ်ာထဲက လူကိုေျပာပါတယ္။ တကယ့္အခ်စ္စစ္မွာ သတိၱကလည္း ေအာ္တုိပါၿပီးသားဗ်။ မွတ္ထား။
ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့... love is faith တဲ့ ဆရာၾကီး ဦးဆန္းလြင္ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ... အင္း တစ္ဖက္က ေလ်ာ့ေနရင္ေတာ့ မရဘူးေနာ္ :)
ကိုရမ္းဂမ္းကို ေထာက္ခံပါတယ္ခင္ဗ်။
Post a Comment