အတၱ ...

ကဗ်ာမေ၇းျဖစ္ေတာ့တဲ့ ငါ့အတြက္
မင္းေပးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ငါ အစဆြဲထုတ္မိတယ္။

ငါ့အတြက္ နားလည္ရခက္တဲ့
အခ်စ္ေတြ ....
မင္းအၿမဲေျပာတဲ့
အခ်စ္ေတြ....

ဒီအခ်စ္ေတြက
လူတစ္ေယာက္ကို ႏူးညံ့လာေစသလို
ဒီအခ်စ္ေတြကပဲ
လူတစ္ေယာက္ကုိ ၾကမ္းတမ္းသြားေစသလား။

ခ်စ္ပါမ်ားလို႕
အခ်စ္ေတြ နည္းသြားေစသလို
ခ်စ္ပါမ်ားလို႕ပဲ
အခ်စ္ေတြ မ်ားလာတာလား။

အခ်စ္ဆိုတာ
အတၱလို႕ဆိုၾကရင္
မင္းဟာ အတၱေတြနည္းလာၿပီး...
ငါကပဲ အတၱေတြမ်ားလာခဲ့တာလား...

မင္းအတြက္ ငါ့အခ်စ္ကို
ျပသခဲ့ေပမယ့္
အတၱေတြ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့
နားလည္ေပးပါခ်စ္သူ
ဒါဟာ မင္းတို႕ေျပာတဲ့ အတၱ
ဟုတ္ပါတယ္ ...
ငါ့ရဲ႕အတၱကို သစၥာ႐ွိေနရလို႕ ဆုိတာကိုေပါ့ ....

L-O-V-E

တဟုန္းဟုန္း
မီးေတာက္ထဲ တိုး၀င္ေနတဲ့
ပိုးဖလံေလးတစ္ေကာင္
ငါက
နာက်င္မႈကိုမွ
တရိႈက္မက္မက္ တပ္မက္ေနမိတာ ........

ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခား
မက္ခဲ့ရတဲ့
အိပ္မက္ေတြ
ထိတ္လန္႔တၾကား
ႏိုးထခဲ့ရတဲ့
ငါ့ညေတြ ...
ဆြဲမိတဲ့ ေကာက္ရိုးမွ်င္ကလြဲရင္
ဘာကိုမွ မမက္ေမာေတာ့တဲ့
ေရနစ္သူတစ္ဦးရဲ႕ ရမၼက္ၾကီးပုံမ်ဳိး.......

ခု
မီးေတာက္ေတြ အကုန္ ၿငိမ္းသက္လို႔
အိပ္မက္ဆိုးေတြ အကုန္ ရပ္တန္႔လို႔
ငါ့လက္ထဲက ေကာက္ရိုးမွ်င္ဟာ အသက္၀င္လုိ႔
ငါ့အသက္ရႈသံဟာ
အဆုံးသတ္မ်ဥ္းကို ခ်ဳိးေဖာက္လို္က္တယ္ ....

ဒီကမာၻမွာ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေတြ ေဆးဖက္၀င္ပါေစသား ..........................

ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ေတာ့လဲ ...

ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ေတာ့လဲ စာဖတ္ပရိသတ္ရယ္ နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံေပးပါေနာ္ ... ကိုယ္ပို္င္ခံစားခ်က္ေပၚမွ ေရးတတ္တဲ့သူမို႔ပါ... ကိုယ့္ကဗ်ာမရွိလို႔ သူမ်ားကဗ်ာေတြယူတင္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ေတာ့မွာစိုးတယ္... ကဗ်ာေတြကလည္း ၀မ္းနည္းမွ ထြက္တယ္... ကဲ ... အားလုံးပဲ ဒီက ကဗ်ာဆရာေလးကို ကဗ်ာေတြထြက္ဖို႔ ၀မ္းနည္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးၾကပါေတာ့ ...

အေ၀းကလူ

ငါဟာ
မင္းအတြက္ဆို
အရာရာေနာက္က်
မင္းနဲ႔ခပ္ခြာခြာေန
ျမင္ရုံနဲ႔ ေက်နပ္ေလသူ....

ဒါေပမယ့္..
အခ်ိန္တိုင္း သတိရ
တမ္းတတိုင္း လြမ္းေမာ
တိုက္ဆိုင္တိုင္း ငိုရႈိက္
ေတြးလိုက္တုိင္း မင္းပဲမို႔
ငါ့ေလာက္ခ်စ္တာ ဒီကမၻာမွာ
မင္းရည္းစားေတာင္ မီရဲ႕လား....

မေမ့ရက္ပါဘူး

အသည္းဦးမွာ သူသာလွ်င္ သခင္...
သူသာလွ်င္ ဘုရင္ ျဖစ္ေနေတာ့...

ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ...
အေရွာင္ေပးရေအာင္လဲ...
တို႔...မေ၀းေသးဘူး ထင္တာပဲေလ...

က်န္ခဲ့ၿပီဆိုတာ
ခြဲခြာသြားတဲ့ သူ႔ဘက္ကေျပာတဲ့စကားပါ...

မေမ့ရက္ဘူးရယ္ ဆိုေပမယ့္...
အေတြ႔ထူးေလးေတြနဲ႔ တြယ္ၿငိလိုက္ရင္...
ေႏွာင္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ...
ဘယ္လာ...ရွိဦးမွာ....

အေၾကာင္းကံ မေပးလို႔
ေပါင္းရန္ ေ၀းခဲ့ရေပမယ့္...
မေတြ႔ရရင္ ေနပါေစ...
.......
.....
...
မေမ့ပါရေစနဲ႔ ခ်စ္ရသူရယ္...

လမ္းေပ်ာက္သူ

ေမာင္ ...
မင္း မလာရင္ ေမာင္ မေနတတ္ဘူးတဲ့..
ေမာင္ ...
မင္း မရွိရင္ ေမာင္ လြမ္းတယ္တဲ့..
ေမာင္ ...
မင္း ခ်က္တာပဲ ေမာင္ ၾကိဳက္တယ္တဲ့..
ကၽြန္မ မေတာင္းတဲ့
ကတိေတြ ေမာင္ ေပးခဲ့တရ္...
မင္ကလြဲၿပီး
ေမာင္ မခ်စ္ဘူးတဲ့
ကၽြန္မ အနာဂတ္
ေမာင့္လက္ထဲထည့္လိ္ု႔
ေမာင့္ေစညႊန္းရာ
ေလွ်ာက္တတ္ခဲ့ၿပီ......

ေမာင္
အခ်ိန္ဆိုတာ
ေမာင့္ကို ျပဳစားတဲ့
အရာတစ္ခုလား ....(ဟင္)...

ေမာင္
မင္း မလာရင္လဲ ေမာင္ေနတတ္ေအာင္ ေနပါ့မယ္တဲ့
ေမာင္ ...
မင္း မရွိရင္လဲ ေမာင္မလြမ္းေအာင္ ေနေတာ့မယ္တဲ့...
ေမာင္ ...
မင္း မခ်က္လဲ ေမာင္စားတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္တဲ့...
မေတာင္းတဲ့ ကတိေတြ
ေပးၿပီးမွ
မေတာင္းတဲ့ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို
ေပးခဲ့ၿပီလားေမာင္......

ေမာင့္ေစညႊန္းရာ
ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးမွ
လမ္းေပ်ာက္တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငိုရႈိက္ေနတဲ့ ကၽြန္မကို
ေမာင္ေရ ....
လမ္းျပလွည့္ပါကြယ္ ....

ေခါင္းစဥ္မရွိခဲ့ပါ

က်ယ္ေျပာတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ
မထူးေပမယ့္ ဆန္းတဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ ဖြဲ႕ခ်ည္ခဲ့တယ္...

သူငယ္ခ်င္းေရ...
မိဘနဲ႔သားသမီး
ေမာင္နဲ႔ႏွမလို ေမတၱာမ်ဳိး
မင္းဆီက ရခဲ့တယ္...

ဘယ္သူေတြ ေပးေပး မေပးေပး
မင္းဆီက ယုံၾကည္မႈေတြ
ငါ ရခဲ့တယ္...

တစ္ေယာက္နာက်င္တိုင္း
တစ္ေယာက္ေၾကကြဲတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး...
ငါ ရခဲ့တယ္...

သူငယ္ခ်င္းေရ
ငါ့ဘက္ကစလို႔ မင္းကို ခြဲသြားမွာမ်ဳိး...
မင္းၾကံဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး

ကိုယ့္၀ိဥာဥ္ကိုထားၿပီး
ခရီးသြားတဲ့လူမ်ဳိး
မင္း....ျမင္ဖူးလို႔လား......